O aking minamahal kong lubos,
Kagandahan mo ba’y laging nakagapos?
Pagkasira mo ang laging madatdatnan?
Balewala lang ba’ng ‘yong kahalagahan?
Pakinabang mo’y napapabayaan na,
Iyong likas ay may pakinabang pa ba?
Sa mga taong nangangailangan sa’yo,
Maibibigay mo ba’ng kanilang gusto?
Ang pagkasira ng iyong kagubatan,
At biglaang taas ng karagatan.
Kayamana’y unit-unting naglalaho,
Dahil sa mga taong mapang-abuso.
Gusto ma’ng mawala’ng iyong sakit,
Di maresolba dahil sa mga pasakit.
At mga dagok na iyong nararanasan,
Ay unti-unti kang pinahihirapan.
Gusto’t himig nami’y ikaw ay maligtas,
At pagtanggol sa iyong mga yamang likas.
Ang pagresolba ng iyong mga problema,
Mga solusyon naming iyong madarama.
Kagandahan mo ba’y laging nakagapos?
Pagkasira mo ang laging madatdatnan?
Balewala lang ba’ng ‘yong kahalagahan?
Pakinabang mo’y napapabayaan na,
Iyong likas ay may pakinabang pa ba?
Sa mga taong nangangailangan sa’yo,
Maibibigay mo ba’ng kanilang gusto?
Ang pagkasira ng iyong kagubatan,
At biglaang taas ng karagatan.
Kayamana’y unit-unting naglalaho,
Dahil sa mga taong mapang-abuso.
Gusto ma’ng mawala’ng iyong sakit,
Di maresolba dahil sa mga pasakit.
At mga dagok na iyong nararanasan,
Ay unti-unti kang pinahihirapan.
Gusto’t himig nami’y ikaw ay maligtas,
At pagtanggol sa iyong mga yamang likas.
Ang pagresolba ng iyong mga problema,
Mga solusyon naming iyong madarama.
Comments
Post a Comment